I trzecia kwestia – co Cię motywuje? To, że możesz obserwować jak ludzie odkrywają swój potencjał, robią postępy, cieszą się swoimi sukcesami? To jak odkrywają nowe zjawiska i mechanizmy, dzięki czemu łatwiej im zrozumieć siebie, innych, otaczającą rzeczywistość, lepiej i efektywniej wykonywać swoją pracę, czuć się pewniej w relacjach z klientami? A może to, że w sposób widoczny występujesz w roli eksperta? Że możesz dzielić się swoją wiedzą, doświadczeniem? Mogą nas pociągać różne „nagrody”, ważne by poszukać tej najgłębszej motywacji i powiedzieć sobie wprost, co Cię motywuje do tego, by występować w tej roli. To będzie mocno determinować Twój styl pracy z grupą, a także wyzwania, przed którymi staniesz. Czym innym jest wykład zza katedry, oparty na przygotowanej prezentacji, czym innym szkolenie prowadzone aktywnymi metodami, czym innym warsztat rozwoju osobistego, czym innym trening interpersonalny i tak dalej. Zawsze będziesz ekspertem, natomiast możesz być bardziej lub mniej dostępny, otwarty na grupę i podążanie za nią, bardziej lub mniej nastawiony na przekazanie wiedzy, konfrontowanie teorii, odwoływanie się do literatury i badań, w mniejszym lub większym stopniu odsłaniający siebie. To będzie mocno związane z Twoimi potrzebami, tym, w jaki sposób chcesz budować swój autorytet, tym czego dla siebie szukasz w tej pracy.

Podsumowując, uważność, gotowość do wystąpień publicznych i świadomość prawdziwej motywacji, dla której to robisz, to dobry pakiet startowy przyszłego trenera. Czy ja miałam taki na początku swojej trenerskiej drogi? Myślę, że miałam dużą gotowość do bycia w centrum uwagi i dzielenia się swoją wiedzą i doświadczeniem, uważność starałam się rozwijać i ćwiczyć, a motywację odkrywam wciąż na nowo, szkoląc od czasu do czasu i stawiając sobie pytanie w jakim stopniu chcę to robić dziś.